Bloederige drive. Castlevania: Rondo of Blood

(Niet) een voor de hand liggende crossover, de pijn van een beginner en een hit in een dode man

Op 6 maart werd de officiële DLC -crossover met de cultreeks van games over Dracula en zijn moordenaars vrijgegeven voor dode cellen. Het idee zelf begon, t. Naar. De eerste veel geleend van de metroids waarin Castlevania tot de wetgevers van de mod was. Maar voor degenen die besloten om kennis te maken met de serie, na het behalen van de DLC, kan de vraag opstaan: waar te beginnen? Voordat ik deze vraag beantwoord, zal ik beginnen met een kleine retraite ..

Laten we zeggen … enige tijd geleden haatte ik alles wat met Castlevania was gerelateerd. Pogingen om games op NES te passeren haastten zich heel vaak vanwege een hoge complexiteit, en de symfonie van de nacht veroorzaakte alleen verbijstering in termen van gameplay. Maar de tijd verstreek en woede daalde geleidelijk. Ik heb steeds meer geleerd over de charmes van de onvriendelijke serie (dankzij het Pixel_Devil -kanaal) en ik wilde wraak nemen. Welnu, nu symfonie van de nacht, Aria of Sorrow en Rondo of Blood, waarmee het allemaal begon, is op mijn rekening begonnen.

De negende werd in 1993 alleen voor Japan uitgebracht. Konami was blijkbaar nog steeds bang voor de herhaling van het falen van Simon’s Quest en durfde niet te experimenteren in het genre. In plaats daarvan was er een experiment in het kiezen van een platform: Rob was de eerste game in de serie, die werd uitgebracht op de 4-generatie PC-motorconsoles en voor zijn extensor voor CD-ROM. Na de release baadde Rob in lovende recensies voor haar visuele stijl en gameplay, maar in dit vat was er ook de bollet van de teer, waar ik later over zal praten.

PC-engine met CD-ROM breidt

Dracula opnieuw en weer Belmont

Het einde van de 18e eeuw. Een soort donkere cultus, aan het hoofd waarvan de tovenaar van de schacht staat, herrijzen Dracula. Wetende dat de volgende Belmont volgens zijn lijk zal komen, besluit de Dracula een paar gijzelaars te pakken, waaronder Annette Renard, de bruid van de 19-jarige Richter Belmont, de hoofdrolspeler van dit deel. De Bloodsucker wilde de jager uit de sleur slaan en hem een fout maken onverenigbaar met het leven.

Op een nacht vallen de Dracula -monsters het huis van Richter aan en ontvoert Annet. Richter begrijpt dat kastelen (dit is de naam van het Vampire Castle) weer uit de ruïnes opgelopen. Gewapend met de “ochtendster”, een familieoorlogketen, Richter, net als zijn voorouders voor hem, gaat wraak nemen. Het zal een moeilijke strijd zijn.

Het is duidelijk dat de plot van het spel zo eenvoudig mogelijk bleek te zijn. De anime en militanten van die jaren waarin de hoofdpersoon Brutalen, Harsh, een toegenomen rechtvaardigheidsgevoel hebben gemengd. En natuurlijk werd alle ernst overgedragen en de audiovisuele component van het spel.

Hallo uit de jaren 90

Onthoud dat ik zei https://slotshammer.nl/ dat Rob de eerste game van de serie was die op de schijven werd uitgebracht? Dankzij het uitgebreide geheugenvolume konden kunstenaars en componisten het beeld van de serie verbeteren. De game ging volledig in de anime met de meest brute hoofdpersoon, mooie meisjes en … met een vrij jonge blik van Dracula. Soms zijn vreemde oplossingen vreemde oplossingen.

Locaties hebben het meest levendig gemaakt. Naast visuele verbetering en het toevoegen van speciale effecten, “volgt” de locatie nu de held (chip uit rollen). Super Castlevania 4 is echter naar mijn mening hoger in termen van de visuele component.

Bovendien verschenen geanimeerde inserts met de plot in het spel. Sommigen van hen tonen de kracht en vaardigheid van de jager, terwijl anderen over Dracula en zijn plan of over de redding van gijzelaars.

Er is iets bekend in

Maar het belangrijkste succes vond plaats in de soundtrack, die een van de beste in de serie bleek te zijn. Een echte cocktail van rots en elektrische regio, die een constante actie opzet en dezelfde “bloederige drive” creëert. Ik zal persoonlijke favorieten benadrukken:

Vampiermoordenaar En alles Klassieke nummers. Waar zijn we zonder de belangrijkste onderwerpen van de hele serie. Er zijn wilde sneden, maar al gitaar, uitstekende elektronica, enz. D.

Rennen met de dood

De gameplay -component in algemene termen heeft de ideeën overgenomen “Castlevania 3: Dracula Curse”. Laat me je eraan herinneren voor degenen die dit deel op de NES zijn vergeten of niet hebben gespeeld:

Niet -lineaire passage. Aan het einde van elk niveau was er een vork met een keuze uit het volgende niveau. De speler kan langs de klassieke tak gaan of rond de omgeving lopen omwille van een canoniek einde.

Extra karakters. Na de overwinning op de baas op bepaalde niveaus, bevrijd je mensen (en één niet -mens) die Dracula naar Belmont probeerden te stoppen. Naast bevrijding voor hen zou men kunnen spelen en ze gaven een nieuwe en unieke ervaring van het spel.

Niveaus behield de klassieke formule voor NES -games met stappen en vallen bij elke stap. Het aantal monsters op het scherm nam toe. Bovendien verschenen mini-bosses, maar ze zijn echt vrij eenvoudig en hebben een of twee gedragspatronen. Bossov raakte niet aan. Dit zijn allemaal dezelfde unieke tegenstanders met 3-4 aanvallen van aanvallen en met enorme schade bij contact. Er zijn meer geheimen. Naast het breken van muren verscheen het spel: volledige kamers waarin er gijzelaars waren en overgangen naar andere niveaus.

Maar met de personages is alles niet zo eenvoudig. Als het in het derde deel mogelijk was om voor vier helden te spelen (de jager zelf te tellen), werd in Rob hun aantal teruggebracht tot twee: Richter Belmont en Maria Renard.

Richter is een van de krachtigste jagers in zijn familie (ten tijde van de gebeurtenissen in het spel is hij 19 jaar oud), die gedeeltelijk wordt bevestigd door het spel zelf. Verhoogde fysieke kenmerken stellen hem in staat hoog te springen en na een sprong terug te springen. Maar het belangrijkste kenmerk van Richter is itemcrash. Na wat meer harten te hebben doorgebracht, kun je een krachtige aanval uitvoeren: regen van heilig water, kruisen opkomen van de aarde, een vurige klap van de “ochtendster”, enz. D.

U zult echter voor dergelijke kracht moeten betalen. Vanwege de innovaties moest ik de bewegingssnelheid en de mogelijkheden van de keten opofferen. Laat me het uitleggen: vóór de Rob -exit op SNES, Super Castlevania 4, wat een remake was van het eerste deel. In dit spel was er een kans om op speciale punten te slingeren en je keten om je heen te promoten, wat veel hielp van vliegende tegenstanders. Richter vergat deze gebruiksmethode en zoals in de goede oude klopt gewoon vooruit. Eenvoudig en boos.

Maria Renard is een verre familielid van Richter. Om voor haar te spelen, moet je haar in een van de geheimen van de hut redden. Na de release blijkt dat het meisje magische vaardigheden heeft, dankzij welke ze om hulp van verschillende wezens zou kunnen vragen en een dubbele sprong kon maken. Bestiaria is klein: twee vogels als de belangrijkste aanval, een beschermende schildpad, een vurige feniks, een witte kat en een draak. Ook als er een muziekboek is, zal de heldin zingen, zodat noten schade aan vijanden zullen veroorzaken. Als gevolg hiervan bleek Maria veel sneller en lichter te zijn dan Richter, en dit gemak werd overgebracht naar het einde waarin de heldin uit het kasteel loopt in de stijl van komische tekenfilms.

Dientengevolge, hoewel we hetzelfde Castland hebben gekregen met zijn problemen (Crooked Platforming en Fuzzy Hithboxes), maar de game is veel eenvoudiger, dynamischer en vriendelijker geworden voor nieuwkomers. Voor mij persoonlijk is Rob het beste klassieke deel in de serie.

Blogpost. An attraction of unprecedented cinema industry.

Hello everyone, on the air … Oh, what am I? In general, you all know me very well. And I promised this article already some time ago somewhere, after the release of Godzilla. But in the end, the formulation of the first paragraph dragged on IIIIIII. Well, in general, the article was late and regained her relevance, but I decided to add it.

So, this note, by me pathetically called the article, is a stupid attempt to systematize my indignation from the fact that recently everything has somehow become tight with such a seemingly banal genre, like a film appetition. All sorts of Godzillas and “cribs 2” come out, from which you want to spit, and not rejoice. And initially, this “article” was conceived precisely as a small material where I analyze the phenomenon of film -applies, and in the example of two films that are very close in the genre, I show why the New Godzilla – Azta. However, when I sat down to write this material itself, I realized that I need to formulate for a start, what a movie art is generally. That is, in general.

And here I frankly hang, my friends. You see what the problem turned out to be-these same attractions found some endless set. The line of my reasoning was approximately like this: it is quite obvious that the cinema -approval is such a film that it is desirable to watch in the cinema (cool sound, picture) is not very smart (the attraction, he should not introduce all kinds of depresses), ideally humorous, but not necessarily necessarily. Okay, it seems like a rather even definition. Began to try to gather representatives of the genre: well, the Pacific Rubezh, the Star Way very much fits very much. Yes, and “star wars”, even if I personally do not like them, but Enivei do not take away this from her. Cinema comics Marvel, in principle, fit here. And then it dawned on me that the series of “Transformers”, too, after all, is a cinema appetition in its purest form. That’s just there there is an unrealistically annoying me Sam Etitsk Gynovyglovykhi Expelled Witwicchers. Here I clung to the director Michael Bay and remembered my favorite film, suitable for the title of movie art – “Bad guys 2”. And if they fit into this genre, then the film “Rock”, which I deified, is also fed, which is simply unrealistically cool after all. But at the same time – the attraction! And Nolan, if you look globally, makes cool and smart attractions films. That is, here I consider the “beginning” as an attraction (again – smart and steep), and the “island of the damned” (where there is also Leo, and even the role is similar there) – not.

In general, trying to systematize https://gamblingdata.net/casinos/spinz-casino/ all this, I am a corny confused. Too much subjective all sorts of instantly hangs in the air and prevents him from looking normally at things. On the other hand, as soon as it comes to objectivity in terms of something entertaining (game, music, films, books), how I start to cry at all, because it is objective in this … Well, the number of letters/sentences in the book objectively characterizes it. The budget of the film also objectively characterizes it. Or how much time it took for the render of all special effects. But the consumer does not give a damn about it. Someone excitedly reads the “War and Peace”, and someone cannot overpower a miserable story on 20 pages.

So I scored to formulate all this bullshit about any general theses. And then I will simply compare the “Pacific line” and “Godzilla” on the forehead. And even wider than usual – I will compare straight by points so that it is completely depraved. And by the way, there will be all sorts of spoilers! Do not say later that I did not warn! Itaaaaaaaaaaak … let’s get down!

1. Plot, characters, all that.

Let’s start with the plot, yes, because this is the weakest place for both films. Because forgive me, but to combat kaizu, you should not collect robots, but pump weapons. There are some ballistic missiles that would overtake monsters while they hang out in the water on the way to the cities. Or something else like. And in Godzille there are also enough such stupidity. But the essence of the joke is that there are assumptions in the turn, and the rest is already built around them and quite logical, and in Godzille there are no particular assumptions, except that everything around is some clinical idiots.

I will not go all the heavy, painting that the guillermo, having in my hands a rather original concept (albeit a mix of typical stamps for the genre), could simply show the first moments of how Egeri were created and finish on how the dudes simply overcame. However, instead, he chose as a start the moment when Egeri became no longer particularly effective against piercing kaizu. As a result, he had a story about how people were almost on the verge, united and drove along the attacking. It turned out rather gloomily, albeit with the predictable Happpe-end.

Godzilla has the main story … well, how to say so softer. Privran. And all the absurdity of its construction is revealed by the last scene. Imagine: two hefty insects arrive at your city in order to bastard and lay eggs in the middle of the city (well, which of the adequate animals will lay their eggs in an anthill?). Then Godzilla comes to you in the city, oaky -sulfur, as a result, the good 3/4 of the city. As a result, insects are dead, and Godzilla goes to rest. That’s when he gets up – you will shout: “Uraaa! Well done, dude!”Or you will not have a concept, what the hell is this one hundred -meter fool invented, where it will go now and what wants to break? That’s the same.

About the same story with the characters. In the “line”, we are not at all in the Nominee for the Oscar, but nevertheless, persons who have charisma. A couple of moved scientists, Admiral today-we are an assocalipsis, Mr. I am a derem-kaizu, blonde Russians and many more. Yes, the characters turned out to be in places caricatured, but as a result they do not merge at least into the gray mass and at least it is interesting to follow their conversations. Again – they joke! And they are not afraid to behave funny in places.

On the same front, Godzilla has just a solid obstacle. The only characters that are remembered after watching is, in the best case, the moved Heisenberg, who appears only in the first part of the film, and Ken Vatanabe, who was smeared with aphorisms about nature and the whole film appeared on the screen with such a face, as if he had just learned about the existence of something unbearably terrible. The main character has a very vague logic, his wife – even more incredibly behaves, and in general, everyone else’s attempts to play a serious drama suffer an unambiguous fale. You can forget about humor. Everyone with extremely serious faces are extremely seriously trying to treat huge beetles, which they themselves were called a vile (thanks to the localizers, nya).

Alternative opinion

After listening to friends and reading some reviews, I was surprised that no one has any complaints. Therefore, I decided to write about what hurt me so much as the fan of the series.
So, firstly-the redrawing of the heroes. I don’t understand how this is generally permissible?! If in the next part of Harry Potter, Harry actually plays another actor, then crowds of fans will arrange mass riots for the “desecration of the symbol”. Yes, in the first part, the heroes were represented only by “gifs” with low resolution, but they were quite recognizable. And what do we see-instead of the “Guuud oooooold” Jim Reinor now we have some kind of James Bond on steroids. Instead of Carriegan – red beast with green eyes, now a sweet and kawaii nurse. And Zeratula was so differently turned into some cross of someone else’s and night elf from Wow. And in general, the design of the characters is some kind of cloying pathos. It seems as if they were drawn for little schoolgirls who would squealed with delight from one type of swaying strand of Reinor hair.
We go further, and secondly-dialogs. Oh, these dialogs! It smells like fresh rubber and polyethylene. Right from the assembly line, fresh, unprocessed, unpainted, uncleaned, in a word monstrous dialogs. Quintessence of Hollywood Template Dumbness. You even laugh not at the jokes, but that I found out where this joke is where © Pi *** Li. Further thoughts about this cause only inarticulate emotions.
Well, in the third – the plot. He is dull. The number of missions that have at least any tangible plot load asymptotically tends to zero. Again, there is a template – ubiquitous prophecies and mysterious artifacts. The undisguised copy of missions from the first part also does not cause in the best sense. The frank dullness of some missions – for example, a video, upon completion, a mission where the saved colonists fly away on the ships, and the packs of marines die covering their withdrawal. This is such a cunning plan?
About gameplay and other things I agree with the masses – this five! There is nothing to say here.
On this perhaps all. My personal resume: as a separate network strategist-a hir and respect, but the normal continuation of mega-sci-fi-saga is not worth waiting.

The best comments

The only thing I don’t like, duck is the voice acting of the Russian version. The first part was voiced cool, and this feces. And so all buzz. Well, I also have a ghost in the first part is more cute.

Nuka author, squeeze out a couple of jokes from your memory that smell of template?
As for jokes, so I am pleased with them for all the money! T.To. Everything is in moderation, in the subject, to the place. They are where they should be. They are pancake on time :). In short, during the passage, nothing arose that he wrote here.

And a bunch of anger in Russian forums towards the game. And who is to blame? Not a game, but the price for it. For the first time in Russia, for a PC, the game is asked the same as all over the world. But you should not scold the game on trifles because of this. In addition, sucked out of the finger.

I am happy to put the minus to the https://non-gamstop-casino.co.uk/ author;).

Compare Encyklopedie.Starcraftcz.COM/Terran/Heroes/Portraits/Terran8.GIF and a photo from a bar in the second. If there is one person on them, then we live in different worlds

On a vibbon from memory: 1) in the bar when viewing some kind of photo:
TISICO: You are Reinor blah blah blah wireless *** but cool
Reinor: You are serious?
Tykus: Of course not
2) a drunken fight in Hyperion’s cabin, I don’t remember where but somewhere I definitely saw this almost to a replica.
3) Statman is an absolutely architic botanist, replicas are predictable a little more than completely

Yes, to me what – minus go **

Ragnarnsk – and you are not a nomad by chance?
He has similar claims, but he is a critic, to be forever dissatisfied, and find fault with all sorts of little things.

Brrr … what kind of repainted loboda is this.
No, of course, I played in the 1st Stacuft, but you actively think that it would be better than that in the photo.

I disagree with the author … I did not notice one “template” joke, I liked the dialogs, the plot too (Kaaaku is a noble turn with Valerian … and also ghosts and also ghosts and Fantomas Fantoms from side quests.

Ya plate)))
Given that only his eyes can be seen, it is difficult to imagine how you examined))
And as for me, a single campaign is the best at the moment among all strategies … There is no nyodno similar mission (exclusion of resource mining was at first for the “black” dandy, and then for kawaii mercenaries.) but there is still a side quest. (yes, you can not go through the dandy)
I don’t understand what Reinar didn’t please you too … The only thing I would put a little in-the game is 1) the water graphics (no, well, you saw how drawed a glass … And the whiskey was painted in Paint) 2) disproportionality (I still misunderstand how this person on a ship in a jacket marine goes … I just need to straighten your hands to the shoulders, he has not been fully straightened. The shoulders of the hand do not end … well, I am silent about the Roazer CHM … Protection between the legs O_O) Well, the old kind tradition of making “bosses” on Two heads Two torso above the rest, I understand that this is the gaming process but it is somehow strange that Kerrigan who will not reach the hydrogen in the trailer and to the muzzle, will easily sweat the lord in the game) but these are trifles and 5+ in the game are still deserved)

Author, what are you thinking?
The stupid claims were dumb. The game is cool, but it has a minus – it is made for the sake of grandmothers. Therefore, not so cool.

когда заменили Дамблдора никто не жаловался, ой, палюсь
at the expense of the comments, I read badly, even if I criticized the game
red -haired beast with green eyes remained
show your example of a good pathos Persian, and preferably a few
Give an example about jokes, and the dialogs are there, you just need to play the original
The plot missions are the plot that the plot is being extended, you sir, sorry, stupid
Remember when the first old man came out and think if he gave rise to many imitators with whom you are now comparing the second part
I think this is a war and there are losses, especially these marines are ordinary criminals
Minus is my;)